Gebroken Ketens

Alle gemeenten van Jehovah’s Getuigen maken deel uit van een wereldwijde organisatie. De organisatie wordt volgens eigen zeggen ‘theocratisch’ geleid, wat wil zeggen dat Jehovah’s Getuigen geloven dat hun organisatie geleid wordt door God, die op zijn beurt Jezus Christus heeft aangesteld als hoofd van de gemeente. De eigen publicatie Georganiseerd om Jehovah’s wil te doen (2005, p.12) zegt het als volgt: ‘Jezus geeft leiding via de heilige geest, via de Heilige Schrift en via bekwame onderherders, die aan hem en aan zijn hemelse Vader verantwoording moeten afleggen terwijl ze de kudde Gods weiden (Hebreeën 13:17; 1 Petrus 5:2,3)’. Aan het hoofd van het aardse en zichtbare deel van deze organisatie staat het Besturend Lichaam, dat gevormd wordt uit oudere mannen die een lange staat van dienst hebben binnen de organisatie, en die behoren tot de ‘gezalfden’, mensen met een ‘hemelse hoop’. Onder Jehovah’s Getuigen zijn er mensen met een ‘hemelse hoop’ en mensen met een ‘aardse hoop

(Eerder gepubliceerd op mijn blog Novembermyst, 5 mei 2011) Het zat er al een hele tijd aan te komen dat ik over dit onderwerp zou schrijven en het moet er nu maar eens van komen. Vooral omdat het zo sterk met mij persoonlijk te maken heeft, met hoe ik het heb ervaren, hoe ik erdoor niet mezelf kon zijn en uiteindelijk in een crisis terechtkwam. Ik zal het wel niet allemaal in een keer kwijt kunnen. Het is zo moeilijk uit te leggen hoe het voelde toen ik er helemaal in zat, hoe die geloofsvoorstellingen mijn leven bepaalden, hoe ik er helemaal door vast kwam te zitten. Maar ik zal mijn best doen. Jehovah’s Getuigen lezen de bijbel als Woord van God, als een boodschap van God aan de mensen, als een soort leidraad waaruit ze menen op te maken hoe God wil dat wij mensen leven. Zij gaan daarin erg ver en nemen veel dingen letterlijk, maar andere dingen juist weer niet. (Het is een ingewikkeld systeem en je moet er echt in zitten – of hebben gezeten – om te snappen hoe het werkt