Gebroken Ketens

Bijna iedereen heeft wel eens Jehovah’s Getuigen aan de deur gehad. Dat is hoe ik ooit een Bijbelstudie met hen ben begonnen, en vervolgens zelf één van hen werd. Ze spreken soms mensen op straat aan en tegenwoordig staan ze ook met een karretje lectuur in de buurt van grotere stations. Jehovah’s Getuigen zien het als hun opdracht om het Koninkrijk van God – zoals zij dat zien – aan anderen bekend te maken. Maar daar blijft het niet bij. Uiteindelijk willen ze graag dat je voor ‘Jehovah’ kiest en je bij hen aansluit.  Om dat voor elkaar te krijgen, proberen ze belangstelling voor hun boodschap op te wekken. Ze spelen in op de verlangens die mensen doorgaans hebben, zoals het verlangen naar een betere wereld, vrede, geluk, genezing van ziekte, het hebben van een doel in het leven of het gevoel om ergens bij te horen. Ze proberen door het stellen van een vraag een gesprek aan te knopen, om vervolgens diezelfde vraag te beantwoorden met een Bijbeltekst of een aanhaling uit één van h

In het najaar van 2005 schreef ik een brief aan een ouderling van mijn gemeente, aan degene die mij ooit studie had gegeven en die ik als een broer had beschouwd. Ik heb de brief nooit verzonden, maar heb het bestand wel steeds bewaard. Nu laat het zien hoe ik destijds dacht en met welke gevoelens en frustraties ik te maken had. Ik wil deze brief hier graag met jullie delen. Het origineel van wat ik destijds opschreef  heb ik wat ingekort, omdat het anders erg lang werd. Aan ouderling AD van de gemeente H**, Er is veel dat in mijn hoofd omgaat. Veel waarover ik niet kon praten. Veel dat jullie toch niet zouden begrijpen en ook nu waarschijnlijk niet. Al een tijdje heb ik de indruk dat wat Jehovah van mij verlangt niet hetzelfde is als wat het genootschap of jullie van mij verlangen. Ik besloot om te onderzoeken wat Jehovah nu van mij verlangt en ik kwam tot de volgende conclusie: (1) Mattheus 22:37-39:  “Hij zei tot hem: „’Gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw